Koeien, olifanten en zebra’s in de tuin

Freya & Hanneke
Auteur:

De deur gaat open en mevrouw kijkt me met verschikte ogen aan. Ik vertel haar gelijk wie ik ben en waar ik voor kom. ‘Ik ben Hanneke, van de thuiszorg en heb met u en uw man een afspraak om te kijken of ik jullie kan helpen’. Mevrouw roept haar man en is duidelijk in de war. Wanneer we allemaal zitten zegt mevrouw, ‘ik wist niet dat je zou komen, je overvalt me. Ik houd daar niet van.’ Deze zin herhaalt ze meerdere keren achter elkaar.

Mevrouw is duidelijk onze afspraak vergeten. Niet gek, want ze heeft al een paar jaar dementie. De echtgenoot van mevrouw heeft de hulp van de wijkverpleging in geroepen omdat de zorg voor zijn vrouw te zwaar wordt.
Ik reageer met ‘Het spijt me dat ik u van slag heb gemaakt, ik heb de afspraak niet goed met u gecommuniceerd, sorry. De volgende keer zal ik duidelijker zijn’

Ik kijk naar buiten en zie dat de achtertuin grenst aan een groot weiland. Om de focus wat te verleggen zeg ik dat ze prachtig wonen, zo aan het groen. Mijn afleidingsmanoeuvre werkt. Mevrouw begint te vertellen dat er altijd schapen en koeien lopen en dat ze daar heel erg van geniet. ‘Zo, ik ben jaloers, ik zou ook wel zo mooi willen wonen.’ Mevrouw gaat verder dat er soms ook paarden lopen. Zebra’s ook. Ze heeft er zelfs wel eens olifanten gezien. Ik reageer verrast. ‘Wauw, dat is tof zeg! Wat een unieke plek hebben jullie gevonden om te wonen.’ Mevrouw beaamt dit ten volle.

‘In de zomer varen hier heel veel boten langs. Zeilboten en soms ook een cruiseschip.’ Ik kijk naar het kleine slootje dat de tuin van het weiland scheidt, kijk naar meneer en geef hem een knipoog.
Het is duidelijk dat mevrouw een hele andere werkelijkheid heeft dan ik, maar wat maakt het uit? Mevrouw ontspant steeds meer en we hebben contact. Ik probeer mee te gaan in haar beleving en stel me voor hoe het zou zijn om op een plek te wonen waar je echt dat uitzicht hebt. Lijkt me heerlijk!

We praten nog een tijdje verder en ik maak afspraken over de zorg die we van meneer gaan overnemen. Ik beloof mevrouw dat ik haar niet meer zo zal overvallen. Mevrouw kijkt me met een grote lach aan. ‘Ik vond het gezellig met je, wanneer zie ik je weer?’ Vraagt mevrouw.
Ik zeg dat ik snel kom en hoop dat ik dan ook een zebra of olifant zie, lijkt me zo cool!

Koeien, olifanten en zebra’s in de tuin

Freya & Hanneke
Auteur:

De deur gaat open en mevrouw kijkt me met verschikte ogen aan. Ik vertel haar gelijk wie ik ben en waar ik voor kom. ‘Ik ben Hanneke, van de thuiszorg en heb met u en uw man een afspraak om te kijken of ik jullie kan helpen’. Mevrouw roept haar man en is duidelijk in de war. Wanneer we allemaal zitten zegt mevrouw, ‘ik wist niet dat je zou komen, je overvalt me. Ik houd daar niet van.’ Deze zin herhaalt ze meerdere keren achter elkaar.

Mevrouw is duidelijk onze afspraak vergeten. Niet gek, want ze heeft al een paar jaar dementie. De echtgenoot van mevrouw heeft de hulp van de wijkverpleging in geroepen omdat de zorg voor zijn vrouw te zwaar wordt.
Ik reageer met ‘Het spijt me dat ik u van slag heb gemaakt, ik heb de afspraak niet goed met u gecommuniceerd, sorry. De volgende keer zal ik duidelijker zijn’

Ik kijk naar buiten en zie dat de achtertuin grenst aan een groot weiland. Om de focus wat te verleggen zeg ik dat ze prachtig wonen, zo aan het groen. Mijn afleidingsmanoeuvre werkt. Mevrouw begint te vertellen dat er altijd schapen en koeien lopen en dat ze daar heel erg van geniet. ‘Zo, ik ben jaloers, ik zou ook wel zo mooi willen wonen.’ Mevrouw gaat verder dat er soms ook paarden lopen. Zebra’s ook. Ze heeft er zelfs wel eens olifanten gezien. Ik reageer verrast. ‘Wauw, dat is tof zeg! Wat een unieke plek hebben jullie gevonden om te wonen.’ Mevrouw beaamt dit ten volle.

‘In de zomer varen hier heel veel boten langs. Zeilboten en soms ook een cruiseschip.’ Ik kijk naar het kleine slootje dat de tuin van het weiland scheidt, kijk naar meneer en geef hem een knipoog.
Het is duidelijk dat mevrouw een hele andere werkelijkheid heeft dan ik, maar wat maakt het uit? Mevrouw ontspant steeds meer en we hebben contact. Ik probeer mee te gaan in haar beleving en stel me voor hoe het zou zijn om op een plek te wonen waar je echt dat uitzicht hebt. Lijkt me heerlijk!

We praten nog een tijdje verder en ik maak afspraken over de zorg die we van meneer gaan overnemen. Ik beloof mevrouw dat ik haar niet meer zo zal overvallen. Mevrouw kijkt me met een grote lach aan. ‘Ik vond het gezellig met je, wanneer zie ik je weer?’ Vraagt mevrouw.
Ik zeg dat ik snel kom en hoop dat ik dan ook een zebra of olifant zie, lijkt me zo cool!