Spelen is alleen voor kinderen
Zeg JA bij dementie is een speelse training. Spelen werkt bij dementie.
Tot een jaar of 5 geleden was dit echt mijn overtuiging. Als volwassene hoor je altijd serieus te zijn en ‘normaal’ te doen. Tijdens mijn opleiding tot verpleegkundige kreeg ik zelfs te horen dat ik tè serieus was. Ik snapte er niks van! Ik had toch ook een serieus vakgebied gekozen?
Meespelen met de kinderen vond ik maar lastig. Ik kon me moeilijk ‘laten gaan’. Ik faciliteerde het spelen, maar meedoen? ho maar!
Ik hield van diepgaande gesprekken, van verdiepen in belangrijke onderwerpen. Verbaal kon ik wel spelen met humor, maar daar hield het wel bij op. Ik vond spelen al snel kinderachtig.
De eerste keer dat mijn vriendin vroeg of ik met haar naar de Efteling wilde zonder kinderen, viel ik bijna van mijn stoel. “Doe ff normaal! Je gaat toch niet als 2 volwassen vrouwen sprookjes staan kijken?”, maar ik liet me overhalen. Het was de eerste stap naar een speelser leven. Heel voorzichtig werd ik wat losser.
Ik meldde me aan bij een cursus theatersport omdat ik dacht dat dat compleet uit mijn comfortzone was. Dat bleek totaal niet zo te zijn! Ik was helemaal in mijn element! Ik bleek het heel bevrijdend te vinden om niet altijd in control te zijn. Om te spelen met wat zich aandient. Een scène neer te zetten in een spelformat en zonder gène ongelofelijk veel plezier te hebben. Ik leerde volwassenen kennen die nog met Lego spelen, groot fan zijn van bordspellen en daar nog trots op zijn ook! En toen ontmoette ik Freya. Een volwassen vrouw die van spelen haar werk heeft gemaakt. Die de hele dag speelt. Met woorden, met muziek, met jongleerballen. Op het podium, in het verpleeghuis, in de auto en tijdens het schoonmaken.
Ze leerde me nog losser te worden, met meer luchtigheid in het leven te staan, overal de positieve kant van te bekijken. Ik leerde de wetenschappelijke kant van het belang van spelen. Hoe belangrijk spelen is voor jong en oud. Hoeveel beter mensen dingen leren als het spelenderwijs gebracht wordt en dat spelen ook heel serieus kan zijn.
We bundelden onze krachten en ontwikkelden een training waarin we serieus spelen.
Met de training ‘Zeg JA bij dementie leren we mensen op een speelse manier beter contact te maken met mensen met dementie. Het is een speelse training over een serieus onderwerp. We leren zorgprofessionals en mantelzorgers op een praktische en positieve manier hoe ze kunnen omgaan met hun persoon met dementie, zodat er in het contact meer verbinding, luchtigheid, ruimte en plezier komt.
Spelen werkt bij dementie. Heb ik je nieuwsgierig gemaakt? Neem contact ons op, we vertellen je er graag nog veel meer over.
Spelen is alleen voor kinderen
Zeg JA bij dementie is een speelse training. Spelen werkt bij dementie.
Tot een jaar of 5 geleden was dit echt mijn overtuiging. Als volwassene hoor je altijd serieus te zijn en ‘normaal’ te doen. Tijdens mijn opleiding tot verpleegkundige kreeg ik zelfs te horen dat ik tè serieus was. Ik snapte er niks van! Ik had toch ook een serieus vakgebied gekozen?
Meespelen met de kinderen vond ik maar lastig. Ik kon me moeilijk ‘laten gaan’. Ik faciliteerde het spelen, maar meedoen? ho maar!
Ik hield van diepgaande gesprekken, van verdiepen in belangrijke onderwerpen. Verbaal kon ik wel spelen met humor, maar daar hield het wel bij op. Ik vond spelen al snel kinderachtig.
De eerste keer dat mijn vriendin vroeg of ik met haar naar de Efteling wilde zonder kinderen, viel ik bijna van mijn stoel. “Doe ff normaal! Je gaat toch niet als 2 volwassen vrouwen sprookjes staan kijken?”, maar ik liet me overhalen. Het was de eerste stap naar een speelser leven. Heel voorzichtig werd ik wat losser.
Ik meldde me aan bij een cursus theatersport omdat ik dacht dat dat compleet uit mijn comfortzone was. Dat bleek totaal niet zo te zijn! Ik was helemaal in mijn element! Ik bleek het heel bevrijdend te vinden om niet altijd in control te zijn. Om te spelen met wat zich aandient. Een scène neer te zetten in een spelformat en zonder gène ongelofelijk veel plezier te hebben. Ik leerde volwassenen kennen die nog met Lego spelen, groot fan zijn van bordspellen en daar nog trots op zijn ook! En toen ontmoette ik Freya. Een volwassen vrouw die van spelen haar werk heeft gemaakt. Die de hele dag speelt. Met woorden, met muziek, met jongleerballen. Op het podium, in het verpleeghuis, in de auto en tijdens het schoonmaken.
Ze leerde me nog losser te worden, met meer luchtigheid in het leven te staan, overal de positieve kant van te bekijken. Ik leerde de wetenschappelijke kant van het belang van spelen. Hoe belangrijk spelen is voor jong en oud. Hoeveel beter mensen dingen leren als het spelenderwijs gebracht wordt en dat spelen ook heel serieus kan zijn.
We bundelden onze krachten en ontwikkelden een training waarin we serieus spelen.
Met de training ‘Zeg JA bij dementie leren we mensen op een speelse manier beter contact te maken met mensen met dementie. Het is een speelse training over een serieus onderwerp. We leren zorgprofessionals en mantelzorgers op een praktische en positieve manier hoe ze kunnen omgaan met hun persoon met dementie, zodat er in het contact meer verbinding, luchtigheid, ruimte en plezier komt.
Spelen werkt bij dementie. Heb ik je nieuwsgierig gemaakt? Neem contact ons op, we vertellen je er graag nog veel meer over.