Het is de dag van de verkiezingen. Mevrouw K. is er al dagen mee bezig. Ze is zich altijd bewust geweest van het voorrecht dat we hebben om te mogen stemmen. Ze heeft dan ook nog nooit een verkiezing overgeslagen.

Wanneer de zorg haar heeft geholpen met aankleden is mevrouw er klaar voor! En dan weet ze niet meer waar haar stembiljet is gebleven. Samen met een zorgmedewerker wordt haar hele appartement ondersteboven gekeerd. Mevrouw weet zeker dat ze het ergens heeft neergelegd.

Ze heeft dementie en is vaak haar spullen kwijt. Daarom heeft ze de stembiljetten waarschijnlijk extra goed opgeborgen, maar ze is vergeten waar. Mevrouw raakt steeds meer in paniek! Ze moet en zal stemmen. Het idee dat ze deze verkiezing overslaat is voor haar onverteerbaar. Dikke tranen en grote onrust.

Na een uur zoeken besluit ik haar mee te nemen naar het stembureau. Dat zit in de hal van het zorgcentrum, tegenover het restaurant. Ik laat mevrouw even met een kop koffie in het restaurant achter, loop naar binnen en lach vriendelijk naar de vrijwilligers achter de lange tafel.

Ik leg uit wat de situatie is en vraag of ze alsnog mag stemmen. Helaas, zonder stembiljet is dat geen optie. Ik vraag of het dan mogelijk is om wel een formulier te krijgen, mevrouw een vakje aan te laten kruisen en die dan aan hun te geven zodat ze het kunnen vernietigen.
‘Nee dan zien we wat ze gestemd heeft, en sowieso kunnen we daar niet aan beginnen.’ is het antwoord van de vrijwilliger.
Er kan geen uitzondering gemaakt worden.

Ik bedenk hoe we er dan voor kunnen zorgen dat ze toch het gevoel heeft te kunnen stemmen. De waarheid van het verdwenen stembiljet zorgt voor veel verdriet.
‘Hebben jullie hier de kieslijst liggen die mensen thuis krijgen om te zien op wie er allemaal gestemd kan worden?’, vraag ik hoopvol
Die hebben ze. ‘Mag ze die dan meenemen het hokje in, iets aankruisen en vervolgens aan jullie geven?’ De vrijwilligers kijken elkaar aan, denken even na en besluiten dat dat wel mag.

Snel loop ik naar mevrouw, loop met haar, de kieslijst en rood potlood naar het stemhokje en vouw de kieslijst open. Mevrouw bestudeert het met volle aandacht en zet een grote cirkel rond de naam en partij van haar voorkeur. Ik vouw de lijst op, geef het aan een vrijwilliger, bedank ze voor hun medewerking en loop met mevrouw weer naar buiten.

Mevrouw kijkt me glunderend aan. ‘Weet je dat vrouwen heel hard hebben moeten vechten om kiesrecht te krijgen? Dat nemen ze ons nooit meer af!’ Ze is blij en opgelucht.

Kijk altijd naar wat er wel mogelijk is. Start met JA en probeer oplossingen te bedenken die passen binnen de leefwereld van jouw persoon met dementie.
Wil je ook deze mindset ontwikkelen? In het boek Zeg JA bij dementie lees je hier meer over.