Volwaardig mens
Waarom lijkt het alsof we soms vergeten dat iemand met dementie ook gewoon een mens is, net als jij en ik?
Voor het boek dat Freya Flach en ik schrijven interviewde ik Greet van Wageningen. Zij kreeg in 2018 de diagnose Alzheimer. Op mijn vraag wat ze het moeilijkste vindt aan het hebben van dementie zei ze het volgende:
“Het ergste vind ik de betutteling. Dat mensen denken dat ik zelf geen goede keuzes meer kan maken omdat ik Alzheimer heb. Zo ging ik met de dagbesteding een dagje uit naar een dag van Alzheimer Nederland. Er stond een poffertjeskraam en ik haalde een portie poffertjes. Toen ik weer bij de groep kwam gingen ze met zijn allen appeltaart eten. Ik mocht van de begeleiding (van de dagbesteding) geen appeltaart, want ik had al poffertjes gehad. Het zou niet goed voor me zijn. Ik kon hoog en laag springen, ik kreeg geen appeltaart. Ik vind het vreselijk dat ik 69 ben en iemand mij gaat vertellen wat ik wel en niet mag”
Het is belangrijk om je altijd te blijven realiseren dat er een heel leven vooraf is gegaan aan de dementie. Het gedrag is misschien veranderd, maar de basisbehoeftes zijn vaak nog hetzelfde. Iedereen wil gezien, gehoord en erkend worden. Iedereen heeft er behoefte aan om zelf regie te kunnen hebben over zijn of haar leven. Met of zonder dementie.
Volwaardig mens
Waarom lijkt het alsof we soms vergeten dat iemand met dementie ook gewoon een mens is, net als jij en ik?
Voor het boek dat Freya Flach en ik schrijven interviewde ik Greet van Wageningen. Zij kreeg in 2018 de diagnose Alzheimer. Op mijn vraag wat ze het moeilijkste vindt aan het hebben van dementie zei ze het volgende:
“Het ergste vind ik de betutteling. Dat mensen denken dat ik zelf geen goede keuzes meer kan maken omdat ik Alzheimer heb. Zo ging ik met de dagbesteding een dagje uit naar een dag van Alzheimer Nederland. Er stond een poffertjeskraam en ik haalde een portie poffertjes. Toen ik weer bij de groep kwam gingen ze met zijn allen appeltaart eten. Ik mocht van de begeleiding (van de dagbesteding) geen appeltaart, want ik had al poffertjes gehad. Het zou niet goed voor me zijn. Ik kon hoog en laag springen, ik kreeg geen appeltaart. Ik vind het vreselijk dat ik 69 ben en iemand mij gaat vertellen wat ik wel en niet mag”
Het is belangrijk om je altijd te blijven realiseren dat er een heel leven vooraf is gegaan aan de dementie. Het gedrag is misschien veranderd, maar de basisbehoeftes zijn vaak nog hetzelfde. Iedereen wil gezien, gehoord en erkend worden. Iedereen heeft er behoefte aan om zelf regie te kunnen hebben over zijn of haar leven. Met of zonder dementie.