Zelfonthulling
Freya & Hanneke
Auteur:
Als zorgprofessional hoor je je privéleven voor jezelf te houden en een zekere afstand te bewaren.
Dit is wat vaak gedacht wordt en wat mij vroeger ook werd verteld toen ik als verpleegkundige begon. Dit om ervoor te zorgen dat je niet teveel betrokken raakt bij je cliënt en de één niet voor gaat trekken ten opzichte van de ander. En dat terwijl je misschien wel langdurig voor iemand zorgt en vertrouwd raakt met elkaar. Twee mensen met allebei een eigen leven, een eigen verhaal. Met een afhankelijkheid naar elkaar toe wat vraagt om veiligheid en vertrouwen. Als je je kleren uit moet trekken voor een zorgverlener dan is de belangrijkste voorwaarde toch wel dat je je veilig voelt bij de persoon die je daarbij helpt. En hoe kun je je nou veilig voelen als je helemaal niet weet wie die persoon is?
Toen ik net begon vertelde ik zelden iets over mezelf aan cliënten. Ik hield altijd in mijn achterhoofd dat ik professioneel moest blijven. En in dit geval bestond professioneel blijven uit afstand bewaren. Ook om emotioneel niet teveel betrokken te raken. Tenslotte moest ik de mensen waar ik voor zorgde altijd een keer loslaten.
Tijdens mijn studie gezondheidspsychologie leerde ik over ‘functionele zelfonthulling’.
Dit houdt in dat je soms iets over jezelf vertelt, met als doel om een ander aan het praten te krijgen. Heel simpel eigenlijk. Ik vertel iets persoonlijks over mij, zodat jij je veilig voelt om iets over jou te vertellen. Zo leren we elkaar kennen en kunnen we op zoek naar overeenkomsten, naar een ‘klik’. Door met elkaar te delen hebben we echt contact en ontstaat er wederzijds vertrouwen. En wederzijds vertrouwen is het allerbelangrijkste in een zorgrelatie.
Ik vond het een eye opener!
Sinds die tijd stel ik me anders op in mijn werk. Het contact is gelijkwaardiger. Ik vertel regelmatig wat ik in het weekend heb gedaan, welke vakantie ik ga maken. Ik deel grappige anekdotes over mijn kinderen of over ondoordachte acties die ik heb gedaan. Laat foto’s zien van mijn kat en hond of bekijk samen met de cliënt filmpjes die ik heb gezien op social media. In ruil daarvoor krijg ik prachtige, grappige en ontroerende verhalen terug. Verhalen van herkenning, van verdriet en dromen. Door iets over mezelf te vertellen doe ik een aanbod, waar de cliënt op aan kan sluiten.
En ik krijg er gelijkwaardigheid voor terug! Cliënten die me vertrouwen en daardoor meer zorg toestaan. Die zich gezien en gehoord voelen en merken dat ik ze als volwaardig mens beschouw. En wat ik er vooral voor terug krijg is veel meer werkplezier! Ik krijg energie van de interactie, van het echte en gelijkwaardige contact wat er ontstaat.
Zelfonthulling
Freya & Hanneke
Auteur:
Als zorgprofessional hoor je je privéleven voor jezelf te houden en een zekere afstand te bewaren.
Dit is wat vaak gedacht wordt en wat mij vroeger ook werd verteld toen ik als verpleegkundige begon. Dit om ervoor te zorgen dat je niet teveel betrokken raakt bij je cliënt en de één niet voor gaat trekken ten opzichte van de ander. En dat terwijl je misschien wel langdurig voor iemand zorgt en vertrouwd raakt met elkaar. Twee mensen met allebei een eigen leven, een eigen verhaal. Met een afhankelijkheid naar elkaar toe wat vraagt om veiligheid en vertrouwen. Als je je kleren uit moet trekken voor een zorgverlener dan is de belangrijkste voorwaarde toch wel dat je je veilig voelt bij de persoon die je daarbij helpt. En hoe kun je je nou veilig voelen als je helemaal niet weet wie die persoon is?
Toen ik net begon vertelde ik zelden iets over mezelf aan cliënten. Ik hield altijd in mijn achterhoofd dat ik professioneel moest blijven. En in dit geval bestond professioneel blijven uit afstand bewaren. Ook om emotioneel niet teveel betrokken te raken. Tenslotte moest ik de mensen waar ik voor zorgde altijd een keer loslaten.
Tijdens mijn studie gezondheidspsychologie leerde ik over ‘functionele zelfonthulling’.
Dit houdt in dat je soms iets over jezelf vertelt, met als doel om een ander aan het praten te krijgen. Heel simpel eigenlijk. Ik vertel iets persoonlijks over mij, zodat jij je veilig voelt om iets over jou te vertellen. Zo leren we elkaar kennen en kunnen we op zoek naar overeenkomsten, naar een ‘klik’. Door met elkaar te delen hebben we echt contact en ontstaat er wederzijds vertrouwen. En wederzijds vertrouwen is het allerbelangrijkste in een zorgrelatie.
Ik vond het een eye opener!
Sinds die tijd stel ik me anders op in mijn werk. Het contact is gelijkwaardiger. Ik vertel regelmatig wat ik in het weekend heb gedaan, welke vakantie ik ga maken. Ik deel grappige anekdotes over mijn kinderen of over ondoordachte acties die ik heb gedaan. Laat foto’s zien van mijn kat en hond of bekijk samen met de cliënt filmpjes die ik heb gezien op social media. In ruil daarvoor krijg ik prachtige, grappige en ontroerende verhalen terug. Verhalen van herkenning, van verdriet en dromen. Door iets over mezelf te vertellen doe ik een aanbod, waar de cliënt op aan kan sluiten.
En ik krijg er gelijkwaardigheid voor terug! Cliënten die me vertrouwen en daardoor meer zorg toestaan. Die zich gezien en gehoord voelen en merken dat ik ze als volwaardig mens beschouw. En wat ik er vooral voor terug krijg is veel meer werkplezier! Ik krijg energie van de interactie, van het echte en gelijkwaardige contact wat er ontstaat.
