‘Mevrouw wil nooit mee naar buiten als ik het vraag’, aldus mijn collega.

Ik leg haar uit dat een vraag als ‘ga je mee een stukje wandelen?’ voor iemand met dementie soms een te grote vraag is. Vaak mist het overzicht van wat er voor nodig is om naar buiten te kunnen. Jas aan, schoenen aan, sleutel mee, deur op slot. Vragen als: Wie gaat er mee? Waar gaan we naartoe en hoe lang blijf ik dan weg? zorgen voor angst en onzekerheid. Vaak gevolgd door een ‘nee ik heb geen zin’, ‘nee, het is koud’ of ‘een volgende keer oké?’

Ik raad haar aan om de vraag te veranderen in een aanbod. ‘Kom we gaan samen even een kwartiertje wandelen naar de supermarkt. Ik help u even met uw jas en schoenen en heb de sleutels al.’

Een paar dagen later probeert ze het uit. Ze pakt alvast de jas, schoenen en sleutels van mevrouw en doet haar het aanbod om samen een kwartiertje te wandelen. Zonder moeite laat mevrouw zich in haar jas en schoenen helpen en 5 minuten later lopen ze gearmd richting de supermarkt. Missie geslaagd!

Een vraag veranderen in een aanbod is onderdeel van de SPEELS-methode. Meer uitleg, voorbeelden, tips en oefeningen hierover lees je in het boek Zeg JA bij dementie.